لافتی الا علی، لاسیف الا ذوالفقار
سپاه امیرالمومنین علیه السلام در یک روز چهار هزار نفر از خوارج را به کشتند امام علیه السلام شبانه و به صورت مخفیانه برای یتیم های خوارج غذا می بردند، پرسیدند چرا شب می برید؟ امام علیه السلام دو دلیل آوردند.
سپاه امیرالمومنین علیه السلام در یک روز چهار هزار نفر از خوارج را به کشتند امام علیه السلام شبانه و به صورت مخفیانه برای یتیم های خوارج غذا می بردند، پرسیدند چرا شب می برید؟ امام علیه السلام دو دلیل آوردند.
امام حسن علیه السلام تا آخرین لحظات دست از مبارزه نکشیدند، عبیدالله ابن عباس فرمانده ارشد حکومت خودش را فروخت، بلا تشبیه، زبانم لال، فکر کنید حاج قاسم سلیمانی وسط جنگ سوریه خودش را به اسرائیل بفروشد.
کوفیان به صورت ماهیانه، پول کلانی از حکومت دریافت می کردند و به آن عادت کرده بودند. وقتی یک نفر علیه حکومت اقدامی انجام می داد تمام طایفه و قبیله اش از حقوق ماهیانه محروم می شدند. اینگونه مردم را کنترل می کردند.
امیرالمومنین علیه السلام در پاسخ به نامه معاویه می نویسد …نمی خواهم از خودم بگویم و فقط به همین جمله بسنده میپ کنم: ما دست پرورده خداوند هستیم و انسان های بعد ما همگی دست پرورده ما هستند.
امام زمان (عج) بر خلاف ائمه قبل از ایشان مامور به ظاهر نیستند و فقط بر مبنای حقیقت عمل می کنند. یکی از دلایل پیروزی قیام مهدوی همین است. در سپاه مهدوی یک منافق هم وجود ندارد.
مصحف فاطمه سلام الله علیها، مکتوبی است که حضرت زهرا سلام الله علیها آنرا می گفت و امیرالمومنین علیه السلام آنرا کتابت می کرد. مصحفی که سه برابر قرآن کریم مطلب دارد و مهمترین علم منبعی اهل بیت علیهم السلام است.
نفاق آنقدر حرفه ای عمل می کند که خداوند در آیه 101 سوره توبه خطاب به پیامبر می فرماید: از اهل مدینه عده ای بر نفاق ماهر و ثابت قدم شدند، آنها را نمی شناسی، ما آنان را می شناسیم…
نود و پنج درصد از توهین هایی که به شخصیت اخلاقی رسول خدا (ص) انجام شده است از زبان عایشه نقل شده است. هروقت میخواستند مطالب دروغ را به اسلام نسبت دهند از زبان کسانی که خودی محسوب می شدند نقل می کردند.
با همهی دستورات حکومتی امیرالمومنین(ع) مخالفت میکردند، اولویت های حضرت را تغییر می دادند. مخالفت ها بجایی کشید که حضرت فرمود من امیر بودم اما الان مأمور شده ام و مورد فشار اطرافیان.
در روایات آمده کسی که امامش را نمی بیند یتیم است. بیمار شده ایم که متوجه نیاز مان به امام نمی شویم. بیمار شده ایم که یتیم بودن مان را حس نمی کنیم.