هرچه دلت می خواهد گناه کن!
آمد محضر امام حسن مجتبی علیه السلام و گفت: هرکار می کنم نمی توانم گناه را ترک کنم، حضرت در پاسخ شرایطی را شمردند که در آنها گناه کردن هیچ اشکالی ندارد و به او گفتند با این شرایط هرچه دلت می خواهد کن!
آمد محضر امام حسن مجتبی علیه السلام و گفت: هرکار می کنم نمی توانم گناه را ترک کنم، حضرت در پاسخ شرایطی را شمردند که در آنها گناه کردن هیچ اشکالی ندارد و به او گفتند با این شرایط هرچه دلت می خواهد کن!
مرحوم شهید مطهری نظرشان این بود که معنای تقوا پرهیزکاری نیست بلکه تقوی سه مرحله دارد که مرحله اول آن تقوای پرهیز است و دو مرحله دیگر آن گریز و ستیز است. اما این مراحل چگونه حاصل می شود؟
همه بزرگانی که به مقامات عالیه رسیدند، یک ویژگی مشترک داشتند، آنهم توجه به عرض زندگی بجای طول آن بوده است، اصلا مگر طول عمر بدون معارف بلند مثل شناخت امام علیه السلام بدرد میخورد؟
امیرالمؤمنین علی علیه السلام در نهج البلاغه گناهان را به اسب های وحشی که افسار شان دور انداخته شده است تشبیه می کند، اما منظور از این تشبیه چیست؟
قبل از رسیدن به ایمان، صفای باطن لازم است، یکی از بخش های این صفای باطن این است که واقعا بفهمیم چه می خواهیم؟ آخرش چی؟
امیرالمؤنین علیه السلام در نهج البلاغه ضمن نامه ای که خطاب به دربار بنی امیه نوشتند می فرمایند انا من ربانی العلم، این همان مقامی است که می گویند از شهادت بالاتر است، اما معنای آن چیست؟
امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه صفتی را یاد می کند که اگر کسی آنرا نداشته باشد تقوای بدرد بخور نخواهد داشت، اما آن صفت چیست؟
در آیه 24 سوره ابراهیم آمده است: انسان پاک مانند درختی است که ریشه اش استوار، شاخه هایش در آسمان و میوه اش دائمی است.
امیرالمومنین علی علیه السلام در نهج البلاغه می فرمایند تقوا را امیر همه امور خود و شفیعی برای رسیدن به حاجات خود قرار دهید.
حلوایی برای پیامبر(ص) آوردند. ایشان نخوردند. گفتند مگر حرام است؟ فرمودند حرام نیست، لکن می ترسم مزه اش در دهانم بماند و شوق دوباره خوردنش ذهنم را مشغول و از یاد خدا غافل کند. آیا ما هم چنین وظیفه ای داریم؟