جهنمی شدن در لحظه مرگ
از طرفی روایاتی هست که می گوید اگر کسی ذره ای محبت امیرالمؤمنین را داشته باشد در آتش نمی سوزد. اما از طرف دیگر روایاتی درباره جهنمی شدن اهل گناه کبیره وارد شده است. این دو چگونه قابل جمع است؟
از طرفی روایاتی هست که می گوید اگر کسی ذره ای محبت امیرالمؤمنین را داشته باشد در آتش نمی سوزد. اما از طرف دیگر روایاتی درباره جهنمی شدن اهل گناه کبیره وارد شده است. این دو چگونه قابل جمع است؟
امام صادق علیه السلام می فرمایند: همه خوبی ها را در یک مخزن جمع کرده اند و کلید آن زهد و بی رغبتی به دنیا است. اگر می خواهیم از شر بدی ها آزاد شویم و ترک گناهان برای ما آسان شود کلیدش بی رغبتی به دنیا است.
خداوند متعال با دمیدن روح در وجود ما انسان ها ابدیت را به ما اهدا کرده است. این الفبای عرفان است. سعه صدر، دور اندیشی و برنامه ریزی برای زندگی ابدی ویژگی اولیاء خداست.
امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه دنیا را به علفی تشبیه می کند که خوردن آن باعث ابتلاء به وبا می شود و قلب را به محل رقاصی هم و غم دنیا تبدیل می کند و در نهایت انسان را هلاک می کند.
پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید در آخرالزمان قومی می آیند که لذیذ ترین غذا ها را می خوردند، زیبا ترین لباس ها را می پوشند و… سپس حضرت برای برخورد با چنین افرادی دستوراتی می دهند.
حدیث داریم که در آخرالزمان کسانی که پست و مقام دارند عار شان می شود که اذان بگویند، توجه به عناوین ما را از ادامه راه حق باز می دارد. می گویند من آیت الله هستم من استاد دانشگاهم، اذان گفتن در شان من نیست.
روایتی از امام سجاد علیه السلام در کافی شریف وارد شده است که در آن بغض دنیا را بعد از معرفت خداوند و رسولش سومین عمل ارزشمند می شمارد. در ادامه این حدیث هفت مؤلفه تشکیل دهنده حب الدنیا معرفی می شود.
آدمیزاد جوری خلق شده است که وقتی از چیزی لذتی برد و این لذت تکرار شد و روی آن تمرکز کرد، اسیر آن خواهد شد. اگر خوب باشد مثل محبت خدا و اولیاء خدا، این محبت کمک بزرگی است و اگر در مسیر بدی باشد بلای بزرگی است.