آخرالزمان

خداوند متعال در آیه 44 سوره انعام می فرماید وقتی آنچه به آنها تذکر داده شده بود را فراموش کردند ما هم ابواب هرچیز را به روی آن ها گشودیم تا آنجا که شادمان و مغرور شدند. سپس به طور ناگهانی همه چیزشان را گرفتیم!

وقتی قاصد نامه کوفیان را نزد امام حسین (ع) آورد حضرت فرمودند نامه ها از کیست؟ گفت از طرف عمر ابن سعد، شبث ابن ربعی و… است. متن نامه این بود: درخت ها ثمره داده است و رودها جاری است و ما منتظر قدوم شما هستیم.

بشر در عصر غیبت ادعا کرده است می تواند با عقل خود کارهایش را جلو ببرد اما به تدریج در حال پی بردن به اشتباه خود است و به زودی متوجه نیاز شدید بشریت به منجی خواهد شد، در آخرالزمان هرچه جلو میرویم بلا بیشتر می شود!

در اسلام از ما خواسته اند که منتظر باشیم، انتظار یعنی امید، انتظار صرفا یک احساس نیاز نیست، یک امید محرک است که به شما انگیزه می دهد تا برای یک آینده قطعی آماده شوید.

شاید در تاریخ بشر کمتر دوره ای اتفاق افتاده باشد که آحاد بشری در همه عالم به قدر امروز احساس نیاز به یک منجی داشته باشند، احساس نیاز به مدیریت معصوم، احساس نیاز به عصمت و هدایت الهی.