اگر جهانی فکر نکنی، منتظر ظهور نیستی!
فرض کنید حضرت ظهور کرد. او هم ایران را زنده می کند. هم منطقه را هم کل جهان را. حالا شما که ادعای انتظار این حکومت جهانی را داری بگویی می خواهم حداکثر در قم، حرم تا جمکران را زنده کنم. تو واقعا ظهور می خواهی؟
فرض کنید حضرت ظهور کرد. او هم ایران را زنده می کند. هم منطقه را هم کل جهان را. حالا شما که ادعای انتظار این حکومت جهانی را داری بگویی می خواهم حداکثر در قم، حرم تا جمکران را زنده کنم. تو واقعا ظهور می خواهی؟
اولین عنصر انتظار واقعی شناخت اهداف نهایی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است، کسی که این اهداف را نشناسد نمی تواند خودش را منتظر بنامد. یکی از متونی که بسیار مفصل به این اهداف می پردازد، دعای ندبه است.
ای کاش ما هم مهزیارت می شدیم / وقتی میان شیعه گرم دست چین باشی
تا کی قرار است از فراقت اینچنین باشم / تا کی قرار است از صبوری اینچنین باشم
صبح جمعه به غیر از دعای ندبه یک زیارت مخصوص برای امام زمان (عج) می خوانیم، یکی از صفاتی که برای حضرت در این دعا گفته می شود، المهذب الخائف است، یعنی کسی که ترس از کشته شدنش وجود دارد.
همه بزرگانی که به مقامات عالیه رسیدند، یک ویژگی مشترک داشتند، آنهم توجه به عرض زندگی بجای طول آن بوده است، اصلا مگر طول عمر بدون معارف بلند مثل شناخت امام علیه السلام بدرد میخورد؟
امام صادق علیه السلام در فضیلت دعای عهد می فرماید هر کلمه از این دعا هزار معصیت را پاک می کند و بجای آن هزار ثواب ثبت می کند، اما محتوای این دعا چیست که این چنین عظمت پیدا کرده است؟
در اسلام از ما خواسته اند که منتظر باشیم، انتظار یعنی امید، انتظار صرفا یک احساس نیاز نیست، یک امید محرک است که به شما انگیزه می دهد تا برای یک آینده قطعی آماده شوید.
مگس ها بلند می شوند و دوباره بر می گردند، مرد پیش خودش گفت برای ارتباط با امام زمان باید به قصابی بروم؟ مردد شد، قصاب از داخل مغازه صدایش زد، گفت مردد نشو، بیا داخل
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف طبق روایات مختلف در میان ما حضور دارند، در مجالس ما رفت و آمد می کنند و حواسشان به ما هست، بارها مرگ ما به خاطر وساطت امام عقب افتاده است.
من خیلی به زمانه فعلی مشکوکم، خدا معمولا اینجوری ریخت و پاش نمی کند، یک شهیدی مثل حاج قاسم را شکفته کند و بین مردم عزیز کند، این رسم خدا نیست، انگار خبرایی شده، برای ظهور آماده ای؟