مرگ

از طرفی روایاتی هست که می گوید اگر کسی ذره ای محبت امیرالمؤمنین را داشته باشد در آتش نمی سوزد. اما از طرف دیگر روایاتی درباره جهنمی شدن اهل گناه کبیره وارد شده است. این دو چگونه قابل جمع است؟

امام حسین علیه السلام در روایتی هفت مورد را ذکر می کند که اگر کسی آنها را فراموش نکند هیچگاه مرتکب گناه نمی شود.

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: اگر کسی به صورت جدی از گناهان پرهیز کند و واجبات را عمل کند و اخلاق بد نداشته باشد، برای او فرقی نمی کند مرگ سراغش بیاید یا خودش سراغ مرگ برود.

فرض کنید می شود با جنین مصاحبه ای کنیم، به بینی او اشاره می کنیم و می پرسیم فایده این عضو چیست؟ می گوید نمیدانم، فکر می کنم هیچ فایده ای ندارد، او فقط به بند ناف خود عشق می ورزد، اما چرا؟

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف طبق روایات مختلف در میان ما حضور دارند، در مجالس ما رفت و آمد می کنند و حواسشان به ما هست، بارها مرگ ما به خاطر وساطت امام عقب افتاده است.

امیرالمؤمنین علیه السلام در نامه خود به امام حسن علیه السلام توصیه هایی را برای تمامی جوانان بیان می کنند که یکی از آن ها به گمان اشتباه برخی ربطی به دوران جوانی ندارد اما اینگونه نیست.

ایمان دو قسم دارد، یکی مستقر و دیگری مستودع، ایمان مستودع یعنی ایمان متزلزل این همان ایمانی است که هنگام مرگ شیطان می آید و آنرا می گیرید و نمی گذارد با ایمان از دنیا برویم. کثرت گناه و دلبستگی به دنیا ایمان را متزلزل می کند.