اهل بیت (ع) استعفا یا مرخصی نداشتند
اگر زندگی ائمه علیهم السلام را بررسی کنیم می بینیم مشکلات فردی و اجتماعی شان قابل قیاس با مشکلات فعلی ما نیست با این حال در سیره معصومین علیهم السلام حتی یک مورد استعفا یا مرخصی پیدا نمی شود.
اگر زندگی ائمه علیهم السلام را بررسی کنیم می بینیم مشکلات فردی و اجتماعی شان قابل قیاس با مشکلات فعلی ما نیست با این حال در سیره معصومین علیهم السلام حتی یک مورد استعفا یا مرخصی پیدا نمی شود.
امام صادق علیه السلام میفرمایند: وقتی امام زمان روحی فداه ظهور میکنند کسانی از ولایتش خارج می شوند که گمان می رفت بهترین یاران او باشند و کسانی به ولایتش وارد می شوند که آئینی مثل ماه و خورشید پرستان دارند.
وقتی قاصد نامه کوفیان را نزد امام حسین (ع) آورد حضرت فرمودند نامه ها از کیست؟ گفت از طرف عمر ابن سعد، شبث ابن ربعی و… است. متن نامه این بود: درخت ها ثمره داده است و رودها جاری است و ما منتظر قدوم شما هستیم.
یکی از عواملی که باعث می شود اولیاء خدا تنها بمانند این است که اهداف آنها بسیار بلند است. مردم را به سمت قله ها دعوت می کنند و البته همه مردم اهل کوهنوردی نیستند.
ما باید نسبت به اهل بیت علیهم السلام 5 شان را رعایت کنیم، اولین آن محبت است، اما آیا ما می توانیم همین اولین شان را رعایت کنیم؟ آیا ما برای امام خود بی اختیار هستیم؟
خروجی نهایی غدیر اذعان به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام نیست، خروجی نهایی غدیر عمل به مقتضای ولایت ائمه علیهم السلام است تا جایی که امید دشمن نا امید بشود و دیگر چشم طمع نداشته باشد.
نعره میزنم برسه صدام / حضرت صاحب آقا سلام
صاحب الزمان جان مادرت / مددی آقا عجل انتقام
وقتی امام رضا علیه السلام مجبور به قبول ولایت عهدی مامون شدند و به ایران سفر کردند، عده ای از شیعیان از دست ایشان ناراحت شدند، گاهی اهداف امام آنقدر عمیق و بلند مدت است که برای فهم آنها سالها انتظار لازم است.
در اسلام از ما خواسته اند که منتظر باشیم، انتظار یعنی امید، انتظار صرفا یک احساس نیاز نیست، یک امید محرک است که به شما انگیزه می دهد تا برای یک آینده قطعی آماده شوید.
شاید در تاریخ بشر کمتر دوره ای اتفاق افتاده باشد که آحاد بشری در همه عالم به قدر امروز احساس نیاز به یک منجی داشته باشند، احساس نیاز به مدیریت معصوم، احساس نیاز به عصمت و هدایت الهی.