قرآن

اگر یک مقدار انسان پیشرفت کند شامه اش باز می شود و بوی بد گناه را استشمام می کند، روایت می گوید با استغفار خود را معطر کنید. حق نداریم آبروی خود را با گناه ببریم، زیرا آبرو امانتی از جانب خداوند است.

انسان وقتی با نعمتی که خداوند به دیگران عطا کرده است مواجه می شود یکی از این چهار حالت برایش پیش می آید: غبطه، حسادت، بخل، ایثار

آن چیزی که به قلب مؤمن آرامش می دهد ذکر است، ذکر دارای مراحلی است اول ذکر لسانی است که انسان را به ذکر قلبی منتقل می کند و سپس ذکر عملی حاصل می شود. بعد از این سه مرحله گناه نکردن آسان می شود.

کسانی که امکانات بیشتر را ملاک شرافت و کرامت می دانند به دو آفت مبتلا می شوند. یکی طمع و حق خوری و دیگری حب المال، یعنی گرفتار و مشغول شدن به رفت و آمد امکانات.