دنیا ملعون است یا محبوب؟
در بعضی روایات چنین تعبیر شده است که دنیا و هرچه در آن است ملعون است. از طرفی در روایات دیگر از دنیا تعریف شده است و از مذمت دنیا نهی شده است. این دو چگونه با هم جمع می شود؟
در بعضی روایات چنین تعبیر شده است که دنیا و هرچه در آن است ملعون است. از طرفی در روایات دیگر از دنیا تعریف شده است و از مذمت دنیا نهی شده است. این دو چگونه با هم جمع می شود؟
اگر یک مقدار انسان پیشرفت کند شامه اش باز می شود و بوی بد گناه را استشمام می کند، روایت می گوید با استغفار خود را معطر کنید. حق نداریم آبروی خود را با گناه ببریم، زیرا آبرو امانتی از جانب خداوند است.
انسان وقتی با نعمتی که خداوند به دیگران عطا کرده است مواجه می شود یکی از این چهار حالت برایش پیش می آید: غبطه، حسادت، بخل، ایثار
کسانی که امکانات بیشتر را ملاک شرافت و کرامت می دانند به دو آفت مبتلا می شوند. یکی طمع و حق خوری و دیگری حب المال، یعنی گرفتار و مشغول شدن به رفت و آمد امکانات.
آدمیزاد جوری خلق شده است که وقتی از چیزی لذتی برد و این لذت تکرار شد و روی آن تمرکز کرد، اسیر آن خواهد شد. اگر خوب باشد مثل محبت خدا و اولیاء خدا، این محبت کمک بزرگی است و اگر در مسیر بدی باشد بلای بزرگی است.
دینداری بدون بصیرت فرقی با بت پرستی زمان جاهلیت ندارد. اینکه بگویم در خانواده ای بدنیا آمدم که مذهبی بودند فایده ای ندارد. بت پرست ها هم می گفتند بت می پرستیم چون پدرانمان می پرستیدند.
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات، بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن. اگر اسرار و آبروی مردم را تا حد ممکن حفظ کنیم، وقتی خطایی از ما سر بزند، ذات اقدس اله اجازه نمی دهد فرشته مامور بنویسد.