مدینه جایی بین ابراست / که هر ابری دورش گریونه
یه اقیانوس خاکی اونجاس / که خورشید تو عمقش پنهونه
دسته - حاج محمود کریمی
مدیر
تا کی سر عشق روی نیزه؟
هم داغ به جانمان رسیده / هم کارد به استخوان رسیده
تا کی سر عشق روی نیزه / خون می چکد از گلوی نیزه
عده ای به سمت شون سنگ میزدن
گفت یه روز تو خونه بودیم که یهو / بابام اومد صدا زد پاشو پاشو
اسرا رو دارن از راه میارن / لباسای نو بپوش پاشو برو
شهر شلوغه زیر دست و پا نری / برو روی پشت بوم خونه مون
دلش گرفته که بهش اَمون میدن
دلش گرفته که، بهش امون میدن، / فرشته ها دارن، تو خیمه جون میدن
میگن تو اون طرف، همیشه سر به زیر / تو این همه سپاه بیا بشو امیر
قد کشیدی، قربون قد رعنات
من بمیرم خاکی شده سر تا پات / می چکه خون از رو ترک لب هات
دل بریدی رفتی دیدن بابات / قد کشیدی، قربون قد رعنات
چند نفر به یک نفر!؟
میان میدان بلاء حلقه زدند اشقیاء / دور عزیز مجتبی هیچکسی نزد صدا
چند نفر به یک نفر!؟
جمل را به تصویر می کشم
به اذن تو شمشیر میکشم / جمل را به تصویر میکشم
به یاد شمشیر دو دم / دمادم تکبیر می کشم
ان تنکرونی فانا ابن الحسن...
خدا مرگم بده، چه لبهای پر از خونی
خدا مرگم بده، چه لبهای پر از خونی / خدا مرگم بده چه موهای پریشونی
خدا مرگم بده، چه اوضاعی چه مهمونی / نه فرشی و نه چراغونی نه سر دارم و نه سامونی
نمی خوانم نمازی که اذانش بی علی باشد
نمی خوانم نمازی که اذانش بی علی باشد
علی بود و علی بود و علی هست و علی باشد
رسید امام خراسانی ام، خدایا شکر
شبی که باز برای گدایی آمده بود / دوباره پیش تو آن روستایی آمده بود
شبی که بعد دو ماه از جدایی آمده بود / که رفت مشهدی و کربلایی آمده بود
