وقت هنرنمایی آئینه ساز شد / در آفرینشش خود حق هم لحاظ شد
خالق به یمن خلقت او سرفراز شد / چشمم به روی ذات خداوند باز شد
دسته - حاج محمود کریمی
مدیر
دیشب تا صبح گریه کردی…
دیشب تا صبح گریه کردی، گریه کردی، گریه کردی
من هم با تو گریه کردم، گریه کردم، گریه کردم
مدینه جایی بین ابراست
مدینه جایی بین ابراست / که هر ابری دورش گریونه
یه اقیانوس خاکی اونجاس / که خورشید تو عمقش پنهونه
تا کی سر عشق روی نیزه؟
هم داغ به جانمان رسیده / هم کارد به استخوان رسیده
تا کی سر عشق روی نیزه / خون می چکد از گلوی نیزه
عده ای به سمت شون سنگ میزدن
گفت یه روز تو خونه بودیم که یهو / بابام اومد صدا زد پاشو پاشو
اسرا رو دارن از راه میارن / لباسای نو بپوش پاشو برو
شهر شلوغه زیر دست و پا نری / برو روی پشت بوم خونه مون
دلش گرفته که بهش اَمون میدن
دلش گرفته که، بهش امون میدن، / فرشته ها دارن، تو خیمه جون میدن
میگن تو اون طرف، همیشه سر به زیر / تو این همه سپاه بیا بشو امیر
قد کشیدی، قربون قد رعنات
من بمیرم خاکی شده سر تا پات / می چکه خون از رو ترک لب هات
دل بریدی رفتی دیدن بابات / قد کشیدی، قربون قد رعنات
چند نفر به یک نفر!؟
میان میدان بلاء حلقه زدند اشقیاء / دور عزیز مجتبی هیچکسی نزد صدا
چند نفر به یک نفر!؟
جمل را به تصویر می کشم
به اذن تو شمشیر میکشم / جمل را به تصویر میکشم
به یاد شمشیر دو دم / دمادم تکبیر می کشم
ان تنکرونی فانا ابن الحسن...
خدا مرگم بده، چه لبهای پر از خونی
خدا مرگم بده، چه لبهای پر از خونی / خدا مرگم بده چه موهای پریشونی
خدا مرگم بده، چه اوضاعی چه مهمونی / نه فرشی و نه چراغونی نه سر دارم و نه سامونی
