شبی که باز برای گدایی آمده بود / دوباره پیش تو آن روستایی آمده بود
شبی که بعد دو ماه از جدایی آمده بود / که رفت مشهدی و کربلایی آمده بود
دسته‌بندی -حاج محمود کریمی
مدیر
عادت نمی کنم به عذاب ندیدنت
عمرم گذشت در تب و تاب ندیدنت / جان را به لب رساند سراب ندیدنت
از روزگار دیدم و چشمم ضعیف شد / اما گذاشتم به حساب ندیدنت
نه عجب که عفو کند خدا همرا بخال تو یاحسن
رمضان بهشت خدا شده زگل جمال تو یاحسن / مه نیمه اختر کوچک مه نو هلال تو یاحسن
یم علمُ حکمتُ معرفت نمی از کمال تو یاحسن / دل دشمنان تو را برد نبوی خصال تو یاحسن
شب ولادت خدا نشانه ها است
شب ولادت خدا نشانه ها است / ستاره تمام نازدانه ها است
شب حلول ماه عالم عاشقان شده / شب نزول صاحب الزمان شده
بهشت از دور رؤیای بیابان نجف دارد
خدا وقتی بهشتی روی دامان نجف دارد / بهشت از دور رؤیای بیابان نجف دارد
چه غم دارد کسیکه خرده‌ای نان نجف دارد / که زهرا هم دو چشمم را به ایوان نجف دارد
دیشب تا صبح گریه کردی…
دیشب تا صبح گریه کردی، گریه کردی، گریه کردی
من هم با تو گریه کردم، گریه کردم، گریه کردم
خوابم، بیدارم کن
خوابم، بیدارم کن / از عشق سرشارم کن / مثل خوبات آقا / خاص دربارم کن
شبای ابریمو مهتاب کن / منو خلاص از این مرداب کن / مثل شهیدای ارباب کن
مدینه جایی بین ابراست…
مدینه جایی بین ابراست / که هر ابری دورش گریونه
یه اقیانوس خاکی اونجاس / که خورشید تو عمقش پنهونه
عده ای به سمت شون سنگ میزدن
گفت یه روز تو خونه بودیم که یهو / بابام اومد صدا زد پاشو پاشو
اسرا رو دارن از راه میارن / لباسای نو بپوش پاشو برو
شهر شلوغه زیر دست و پا نری / برو روی پشت بوم خونه مون
چند نفر به یک نفر!؟
میان میدان بلاء حلقه زدند اشقیاء / دور عزیز مجتبی هیچکسی نزد صدا
چند نفر به یک نفر!؟
