خدا مرگم بده، چه لبهای پر از خونی

نیزه می رفت و بر می گشت / چشماش باز و بسته می شد
هرکس تو مقتل می اومد / اونقدر می زد خسته می شد

روی خاکی و من خم شده کمرم / وای به حال من و وای به حال حرم
نگام کن دارن به اشک من می خندن / بلند شو نزار که راهمو ببندن